ساعت مچی در معرض آهنربا

ساعت مچی در معرض آهنربا

گاهی اوقات ساعت های قدیمی مغناطیسی می شوند. آیا مغناطیس به ساعت آسیب می زند؟ در صورتیکه ساعت مچی در معرض آهنربا قرار بگیرد چه کاری می توان انجام داد؟

آهنرباهای کوچک و قوی همه جا هستند. این یک پدیده جدید است، زیرا تا دهه 1990 تنها آهنرباهای قوی مانند بلندگوهای بزرگ بودند. اکنون، ما آهنرباهای قدرتمند کوچک زیادی داریم؛ نامگذاری شده از عناصر عجیب و غریب به کار رفته در خلق آنها.

این روزها نه چندان؛ اکنون آنها ارزان هستند و در انواع مکان‌های غیرمنتظره مانند درب و بدنه لپ‌تاپ‌ها، پشت صفحه‌نمایش تلفن همراه یا روی گیره‌ها، کیف و جواهرات استفاده می‌شوند.

این فیلم سبز رنگ مشخص می کند که آهنرباها کجا پنهان شده اند. به عنوان مثال در اینجا می توانید ببینید که آنها در قسمت جلویی یک گوشی هوشمند کجا هستند. آهنرباهای مخفی مانند این می توانند به طور غیرمنتظره ساعتی را که در نزدیکی آنها قرار داده شده است مغناطیسی کنند.

اگر ساعت شما مغناطیسی می‌شود، معمولاً نمی‌دانید یا متوجه نمی‌شوید که دقیقاً چه زمانی اتفاق افتاده است. این می‌تواند گیج‌کننده باشد، زیرا به نظر می‌رسد تغییر غیرمنتظره زمان‌سنجی از ناکجاآباد بوده است. این را با مشکلاتی مانند انداختن ساعت یا آب در آن مقایسه کنید، زمانی که می‌توانید فوراً مشکل را ببینید و معمولاً دقیقاً می‌دانید چه زمانی و چگونه اتفاق افتاده است.

خوشبختانه، بر خلاف انداختن ساعت یا آب انداختن روی ساعت، مغناطیس زدایی آن بسیار ساده است. معمولاً ساعت حتی نیازی به باز شدن ندارد.

قطعات متحرک سریع در خروجی ساعت به ویژه مستعد مغناطیس شدن هستند و فنر تعادل حساس ترین آنها است.

وقتی کلاف های مو مانند فنر تعادل مغناطیسی می شوند، تمایل دارند به هم بچسبند. وقتی این اتفاق می‌افتد، می‌تواند باعث افزایش زمان‌سنجی شود که باعث می‌شود ساعت سریع‌تر کار کند.

چقدر سریعتر؟ بستگی دارد… اگر فنر فقط کمی مغناطیسی شده باشد، ممکن است سیم پیچ ها فقط گاهی بچسبند، یا خیلی کم بچسبند. این باعث می‌شود ساعت غیرقابل پیش‌بینی رفتار کند، زیرا افزایش نرخ ناچیز و ناسازگار خواهد بود، شاید چیزی حدود 10 تا 20 ثانیه در روز.

اگر مغناطش قوی بود، ممکن است ساعت مقدار زیادی افزایش یابد، شاید چیزی حدود 20 دقیقه در ساعت. در موارد شدید، کل راه فرار می تواند به سادگی قفل شود، یا سیم پیچ های فنر ممکن است در هم بپیچد. این اثرات ساعت را به طور کامل متوقف می کند.

تلاش برای محافظت از ساعت‌ها در برابر مغناطیس باعث ایجاد خلاقانه‌ترین پیشرفت‌ها در فناوری ساعت‌های مچی برای بیش از 135 سال شده است. C.K. Giles از شیکاگو برای اولین بار در سال 1884 یک ساعت با پوسته داخلی ضد مغناطیسی را ثبت کرد. Le Roy در سال 1910 ساعت مشابهی را برای نیروی دریایی سلطنتی تولید کرد، و قبل از جنگ جهانی اول، Lange & Söhne تولید کردند. کرونومترهای دریایی ضد مغناطیسی که در قوطی های آهنی قرار دارد.

بلافاصله پس از جنگ جهانی دوم، تأسیسات هواپیماهای سلطنتی آزمایش‌هایی را برای مشاهده نحوه عملکرد ساعت‌های ناوبرهایشان در نزدیکی میدان‌های مغناطیسی قوی ساطع شده توسط رادار انجام دادند. آنها توصیه کردند که ساعتهای جدید صادر شده برای RAF باید موتور های آنها را در کپسولهای آهنی محصور کنند و ساعتهای فرار آنها باید از آلیاژهای ویژه ساخته شوند.

این تولد ساعت خلبانی معروف ضد مغناطیسی، Mark 11 بود که توسط IWC و Jaeger leCoultre ساخته شد.

اکثر ساعت‌ها اکنون از آلیاژ آهن نیکل مخصوصی به نام Nivarox برای فنرهای تعادل خود استفاده می‌کنند. ویژگی این ماده این است که در برابر تغییرات دما بسیار مقاوم است. با این حال، در برابر مغناطیس نیز کاملاً مقاوم است. کامل نیست، اما برای استفاده معمولی روزانه به اندازه کافی خوب است.

برای استفاده تخصصی توسط مهندسان، فیزیکدانان و رادیوگرافیان، افرادی که کار آنها را در محدوده آهنرباهای قوی قرار می دهد، ساعت سازی فلزات و روش های بسیار عجیبی را تولید کرده است که ساعت های ضد مغناطیسی شگفت انگیز و ارزشمندی مانند Rolex Milgauss، IWC Ingenieur و امگا ریل مستر شامل آنها هستند.

تحقیقات در مورد این مواد عجیب و غریب اکنون ساعت هایی را به ما داده است که نسبت به میدان های مغناطیسی کاملاً بی تفاوت هستند. رولکس دو نوع را کامل کرده است: فنر متعادل پاراکروم آبی رنگ آنها، که در عکس زیر دیده می شود، آلیاژی از نیوبیم، زیرکونیوم و اکسیژن است.

این می تواند در بهترین سنت ساعت سازی خوب، اکسید آبی نفیس را به خود بگیرد. سپس فنر سیلوکسی آنها وجود دارد که از سیلیکون تک کریستالی تشکیل شده است، به روش میکروتراشه. پاراکروم و سایلولکسی بسیار پارامغناطیس هستند، به این معنی که پس از قرار گرفتن در معرض مغناطیس، کمی حفظ می‌کنند یا اصلاً مغناطیس را حفظ می‌کنند و در معرض قرار گرفتن هیچ تأثیری هم ندارند. سایر قطعات فرار مانند پالت ها و چرخ های فرار نیز به طور معمول از مواد مقاوم در برابر مغناطیس ساخته می شوند.

برای مغناطیس زدایی ساعت، از این ایده استفاده می کنیم که مغناطیس آن را با یک سری مغناطیس های ضعیف تر جایگزین کنیم، تا اینکه در نهایت هیچ کدام باقی نماند.

ساده ترین ابزار برای این کار یک آهنربای برقی است. این وسیله هر چیزی در نزدیکی خود را با قطبیت متناوب 100 بار در ثانیه مغناطیسی می کند.

برای مغناطیس زدایی، ساعت ساز با قرار دادن ساعت در نزدیکی ابزار شروع می کند. آن را روشن می کند و به آرامی ساعت را کنار می کشد. با افزایش فاصله، میدان مغناطیسی ضعیف می شود. همچنان در هر پالس برق متناوب، ساعت را دوباره مغناطیس می کند، اما در هر پالس به دلیل مسافت، ساعت را ضعیف تر و ضعیف تر می کند. هر پالس همچنین قطبیت پالس قبل از خود را بازنویسی می کند.

در اینجا ما از یک مغناطیس‌زدای پیچیده‌تر استفاده می‌کنیم. Horotec Magtest دو عملکرد دارد: آزمایش می کند تا مغناطیس را پیدا کند و سپس مغناطیس زدایی می کند.

در اینجا موقعیت ها و اندازه های نقاط قرمز روی صفحه نمایش کوچک، قدرت هر مغناطیس و تقریباً جایی که در حرکت است را نشان می دهد.

در مرحله بعد، ساعت را به منطقه “DEMAG” منتقل می کنیم، منطقه ای متفاوت در ابزار. با فشار دادن یک دکمه، یک پالس مغناطیسی با فرکانس بالا و انرژی بالا تولید می کنیم. با اینکار مغناطیس به سرعت از بین می رود. در عرض چند لحظه ساعت از تمام مشکلاتش پاک می شود. نیازی به باز کردن آن نبود و هیچ اثر دائمی روی ساعت وجود ندارد.

نه تنها فن آوری ساعت های ضد مغناطیسی راه طولانی را طی کرده است، بلکه ابزارهایی برای مقابله با آنها نیز وجود دارد. مغناطیس بیش از هر زمان دیگری بر ساعت تأثیر می گذارد، اما این اثر دائمی نیست و به راحتی قابل تعمیر است.